top of page
Foto van schrijveranjakeesmaat

Blog 10 Intergalactic Gewürzregal set

De slaapkamer is geïsoleerd en ik kan beginnen met verven. Dat is toch een flinke stap voorwaarts in het project. Het is echter wat krapjes op de boot en waar moet ik 10 kastdeurtjes laten? Het bed is de enige optie. Met wat passen en meten lukt dat net. Het wiebelen van de boot vind ik wat minder en het binnenveringsmatras met veel te veel vering maakt het er ook niet beter op. Dat wordt dus verven met hindernissen. Altijd fijn als je een excuus hebt.

Ammoniak is niet te krijgen, dus ontvet ik de hele boel met aceton. Dat werkt best, maar je wordt er wel duizelig van. Er zitten her en der wat gaten in het hout, die Wim vakkundig dichtmaakt met epoxy met zaagsel. Dat laatste is een beetje een noodgreep, omdat vulmiddel hier niet te krijgen is. Ik raad het niemand aan. Het wordt niet hard, dus hij moet alles er weer uit peuteren. Maar dat kan ook aan onze keukenweegschaal liggen, die tijdens het bijmengen van component B van de epoxy opeens enkele tientallen grammen overslaat.

Wanneer we eindelijk klaar zijn met plamuren, ontvetten schuren en nog een keer ontvetten, kan het schilderen eindelijk beginnen. Het resultaat valt niet tegen. Daar ben ik stiekem wel trots op. Nu maar hopen dat de verf een beetje houdt. We hebben gewoon verf voor badkamer en keuken genomen, want de bootverven vonden we te duur en er komen nog genoeg kosten aan.

Ik wil bijvoorbeeld nog een Intergalactic Gewürzregal set. Sterker nog, ik wil er twee. Na een pittige discussie met mezelf of ik die wel echt nodig heb, een discussie die ik overigens heb gewonnen, ben ik tot de conclusie gekomen dat die niet mogen ontbreken in ons leven. De Planar-kachel eist namelijk nogal wat ruimte op. Dat kost vanwege alle aansluitingen twee keukenkastjes, dus ik moet de ruimte die we over hebben in de keuken optimaal benutten. De Intergalactic Gewürzregal set is een goed begin. Dat zijn namelijk kruidenpotjes die je met een magneetje aan de wand kunt bevestigen. Het bestellen gaat iets minder soepel. Je kunt maar 1 set per persoon bestellen, dus ik bestel 1 Intergalactic Gewürzregal set en Wim bestelt er ook één. Ik betaal en daar krijg ik keurig een bevestiging van.

Ik krijg een mailtje dat ze niet kunnen versturen, omdat ik niet heb betaald.

Ik stuur een mailtje dat ik wel heb betaald.

Ik krijg een mailtje dat ik heb betaald.

Ik krijg weer een mailtje dat ze niet kunnen versturen, omdat ik niet heb betaald.

Ik stuur een mailtje dat ik wel heb betaald

Ik krijg een mailtje dat ik inderdaad heb betaald.

Ik krijg weer een mailtje dat ze niet kunnen versturen, omdat ik niet heb betaald

Ik stuur weer een mailtje dat ik wel heb betaald

Ik krijg een mailtje dat er problemen zijn met IDEAL, dus dat ik het beste de bestelling kan cancelen en opnieuw kan bestellen.

Ik cancel de bestelling en bestel opnieuw de Intergalactic Gewürtregal set en Wim ook.

Ik krijg een mailtje dat de bestelling is gecanceld en dat het geld wordt teruggestort.

De nieuwe bestelling is 7 euro duurder.

Ik stuur weer een mailtje dat ik het raar vind dat ik nu 7 euro meer moet betalen.

Ik krijg een mailtje dat de mevrouw van de klantenservice dat ook raar vind.

Ik stuur een mailtje dat het fijn is dat we op één lijn zitten.

Ik krijg een mailtje dat we het geld terug gestort krijgen zodra de pakjes zijn verstuurd.

Ik stuur een mailtje dat ze het pakje maar snel moet versturen.

Ik krijg een mailtje dat de bestelling is verzonden en of ik de enquête over de service wil invullen.

Dat wil ik wel.

Ook dit komt goed. Na ruim twee weken krijgen we twee pakjes met in beide een Intergalactic Gewürtregalset erin. En ik vind ze leuk. Nu maar hopen dat de magneetjes sterk genoeg zijn en dat niet alle potjes bij de eerste de beste golf van de muur komen, want het is nog steeds de bedoeling dat we ooit gaan varen met de boot.

Ons lijstje met ‘things to do’ wordt steeds korter. Niet omdat we zo snel gaan of dat het allemaal zo meezit, maar omdat we een hoop dingen skippen.

Het nieuwe lijstje bevat alleen dingen die echt essentieel zijn om te kunnen varen. De apparatuur, bijvoorbeeld. De marifoon lijkt het te doen. We horen namelijk een hoop Grieks gebabbel als we hem aanzetten. Dat is ook nog wel een dingetje, hoor. Daar moet je een certificaat voor halen. Je mag niet zomaar Mayday! Mayday! Mayday! door dat ding blèren als het water je tot aan de lippen staat. Ik speur op internet waar we het felbegeerde papiertje kunnen krijgen en zie dat er een online cursus is met aanvullend nog een dagcursus en een praktisch examen in Athene. Dat gaan we dan maar doen.

Tot nu toe hebben we op de boot wifi omdat we vlakbij een hotel zitten en de code in de jachthaven circuleert, en Hans, onzebronvaninformatiedieookindejachthavenligtmetzijn boot,maarnuinLombokaanhetoverwinterenis,watwenuhelemaalbegrijpenen,envanwiewedebooteenbeetjeindegatenhouden heeft de code van hotel 12 Gods Resorts aan ons gegeven. Onze enige sociale contacten komen ruw ten einde als bij de zoveelste hagel-, onweer- en stroomuitvalbui ‘onze’ wifi-verbinding het begeeft. De MB-tjes op de telefoon gaan hard zonder onze digitale navelstreng met de 12 goden. Als we naar andere wifi-verbindingen kijken, zien we steeds Tina’s House staan. We kunnen het hotel vanaf de boot zien staan. Het spul blijkt ook nog open te zijn en de prijs is netjes.

‘Zal ik ons een nachtje hotel cadeau doen?’ zegt mijn lief.

Dat lijkt me een fijn plan. Als er maar verwarming, wifi, en een warme douche is. De vriendelijke mevrouw van hotel Tina’s House meldt dat dat geen probleem is.

Door de stromende regen klimmen we de heuvel op en melden ons. Heel het hotel is leeg en de eigenaresse vertrekt na betaling ook meteen. We moeten de sleutel maar in de deur laten zitten wanneer we weggaan.

‘Sfeervol hè, zo’n leeg hotel?’ zeggen we verliefd tegen elkaar.

Weet je hoe fijn een airco is die op 25 graden kan en wat een feest een warme douche is na drie maanden klooien met een emmertje? De andere morgen kunnen we niet via de receptie naar buiten, want die zit op slot. Gelukkig staat het tuinhek open en kunnen we via de tuin en het zwembad naar buiten klauteren. Weer lekker naar ons eigen bootje, met de wifi-code als kleinood in onze zak.

Als echte bootvrouw vind ik dat je zelf brood moet kunnen bakken - een beetje zeiler bakt tenslotte zijn eigen brood. Speciaal voor dat doel wordt een keukenweegschaal aangeschaft, want gist en zout schijnen nogal nauw te luisteren. Wat ik me totaal niet heb gerealiseerd, is dat je op een boot echt helemaal niks aan een digitale weegschaal heb. Dat ding blijft wiebelen. Ik moet dus met alle ingrediënten onder mijn arm naar de kade om alles af te wegen.

En dan komt het moment suprême. ‘Doet de oven het?’ We treffen onze voorzorgsmaatregelen voor als hij het te goed doet. Aan Wim de eer om hem aan te steken en wonder boven wonder is het geen enkel probleem. De enige schade is mijn neus, omdat mijn impulsieve lief met een woest gebaar de klep naar beneden doet terwijl ik nog in observatiestand gebiologeerd naar de vlammetjes zit te staren.

Er komt een wonderschoon brood tevoorschijn. Echt waar. Ik ben geschikt om zeilvrouw te worden.

Op verzoek nog een foto van mijn mooie mokken

231 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page